प्वाथयच्वंम्ह किमि … !!

मथुरा सायमि

मचाबले तसकं अस्यः । खुइगु , हेकेगु , ध्वं लायेगु । शान्ति निकुञ्ज बिद्यालय ब्वनेगु स्कूल । प्याफः । बाज्याया कायपिं निम्ह नं दु ।अन हे स्कूलय् ब्वनीपिं । नापं वनेगु , नापं लिहाॅ वयेगु।
स्वम्हं झंगःत । स्कूल वने धका वनेगु । मवंसे न्ह्यान्ह्याथाय् चाचाहिलाः स्कूलं त्वःतीगु इलय् खःथेमिंक तुप्लुक्क छे थ्यंकः वयेगु । ब्वनेगु कां , मनू ध्वां ।
छन्हु ।
न्हापालिपा थे सफू पॅ ज्वना स्वम्हं स्कूल वने धका वना। न्हिच्छि जारांतारां उखेथुखे चाचाहिला । पायछि ई स्वया छे थ्यंकः वया ।
” नये पित्यात ज्वी, का” धका मामं माया याना मनातःगु आलु निगः ,चिचुं भचा , मल्ताचुं भचा व नयेचिकं नं भचा तुलुक्क प्वंकाबिल । नया । पित्यागुलिं साः ।
उबले हे अबुजु बैगलय् स्वारामारां थाहाॅ वल । थथायगोगु मिखा खना जितः नये थे स्वत , ” थौ महाराजधिराजत गन सवारी ले न्हिच्छि ? का धा। ”
जिगु प्वाथयच्वंम्ह किमि हे फ्याराफ्यारा खात ।ननिमवाना ।
मामं खॅ कन , ” नकतिनि स्कूलं वल मचाया। ”
अबुजु नॅ न्याइगु सलं लाखय् खात , ” छुया वनी स्कूल । थौ ला शंचर बार का । बिस्युं बिस्यूं जुइगु खनी थुपिं ।”
जिगु ख्वाः वॅचुपिचु धाल । कथुइच्वंगु आलु ; नयेला ल्ह्वयेला जुल !!!                                                                           –Sketch courtesy :The Rising Nepal